စိန့်ပိုလီကပ်သည် စိန့်ဂျွန် တမန်တော်ကြောင့် ခရစ်ယာန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ တမန်တော်ကြီး စိန့်ဂျွန်၏ ဟောပြောသွန်သင်မှုကြောင့် ခရစ်တော်အား ယုံကြည်သည်။ သက်တော် ၃၇-နှစ်၌ ဆမီနာဆရာတော် ဖြစ်လာသည်။ မကြာခင် စိန့်ဂျွန်သည် ပါဒ်မော့ကျွန်း၌ အကျဉ်းချခံရသည်။ စိန့်ပိုလီကပ်သည် ဆင်းရဲခံရခြင်း၊ ဂျူးလူမျိုးများ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ရာ စံနမူနာဖြစ်သည်။ ၁၅၅ ခုနှစ်၌ အပေါင်းပါ ၉၆ယောက်နှင့်အတူ ရောမမြို့သို့ ပုပ်ရဟန်းမင်းကြီး စိန့်အာနီစေတူးစ်နှင့် ပါစကားပွဲနေ့ကို သတ်မှတ်ရန်​ ဆွေနွေးကြသည်။ ပါစကားပွဲနေ့နှင့် ပတ်သက်၍ သတ်မှတ်ချက် အတိအကျမရှိသေးသော်လည်း ဆရာတော်ကြီး ပိုလီကပ်ကျင်းပသည့် နီဆန်း(၁၄)ရက် (14th day of the month of Nisan) ခရစ်တော်ရှင်ပြန်သည့်နေ့ကို ပါစကား (Easter) ပွဲအဖြစ်ကျင်းပသည်။ ပုပ်ရဟန်းမင်းကြီး အာနီစေတူးစ်က ခွင့်ပြုသည်။ သူနေရှန်း ၁၄ရက်ကို တနင်္ဂနွေနေ့ ကျသည်ဖြစ်စေ၊ မကျသည်ဖြစ်စေ ပါစကားပွဲ ကျင်းပသည်။

စိန့်ပိုလီကပ်သည် ကျောင်းတိုက်သို့ ချက်ချင်းမပြန်နိုင်သေးပါ။ ခရစ်ယာန်များ ညှင်းပန်နှိပ်စက်ရာ ဆရာတော်အား လိုက်ရှာကြသည်။ ဆီဆာဘုရင်ရှေ့မျက်မှောက်တွင် ဤသို့ဆို၏။ ငါ့အားအရှုံးမရှိစေပါ။ ငါသည် သူ့အား ကယ်တင်ရှင်နှင့် ဘုရားအဖြစ်မှတ်ယူသည်။ သူ့ကိုငါပြစ်မှား ပြောဆိုခြင်း မပြုနိုင်ပါဟု ပြန်ဖြေသည်။ ၉၆နှစ် အစေခံခဲ့သည်။

စိန့်ပိုလီကပ်အား အရှင်လတ်လတ် မီးရှို့ကြသည်။ သူ့လက်အား နောက်လှန်၍ ကြိုးနှင့်ချည်နှောင် မီးရှို့ကြသည်။ ပုဂ္ဂိုလ်သုံးပါး ဘုရားတစ်ဆူအား ချီးမွမ်းပါသည်။ ခရစ်တော်၏ အသွေးတော်အား ဤခွက်၌ သောက်သုံးခွင့်ပြုသောဘုရားအား ချီးမွမ်းပါသည်ဟု ကြွေးကြော်ရင်း အသေခံသည်။ အထူးသဖြင့် ဂျူးလူမျိုးများ ဝိုင်းရံကြသည်။ အာဏာပိုင်ထောင်မှူးသည် စိန့်ပိုလီကပ်၏ ဆုတောင်းမေတ္တာ မပြီးမခြင်း သူ့ကိုမထိရန် အမိန့်ပေးသည်။ နောက်ဆုံး ဆုတောင်းခြင်းပြီး အာမင် ဆိုပြီးမှ မီးရှို့သတ်ကြသည်။ သို့သော် မီးတောက်လောင်သည့် အလယ်မှာ အနည်းငယ်မျှ မလောင်ဘဲ အံ့ဩစွာရှိသည်။ အာဏာပိုင်တို့သည် မီးမလောင်နိုင်ရင် သေမှာမဟုတ်ဘူးဆိုကာ လှံကြီးနှင့်အမြန် ထိုးသတ်ပစ်ကြသည်။ 

စိန့်ပိုလီကပ်သည် နားကိုက်သူများ ကိုးစားရာ ရဟန္တာကြီးဖြစ်သည်။

 

#Fr.ဒေါမိနစ်ကုန်ကုန် (ဘာသာပြန်)