ဖေဖေါ်ဝါရီလ(၁၂)ရက်(စနေနေ့)
ရှင်မာကု(၈:၁-၁၀)
Sr.Teresa Myint Myint Naing(I.S.R.)
Posted by Sr..Myat Hnin Nwe(I.S.R.)
၁။ထိုနေ့ရက်တို့၌များစွာသောလူတို့သည်တစ်ဖန်စုဝေးလာကြပြန်၏။ ထိုသူတို့၌စားစရာမရှိသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည်သူ၏တပည့်တော်တို့ကိုအထံတော်သို့ခေါ်ပြီးလျှင်သူတို့အားမိန့်တော်မူသည်ကား၊၂။ဤလူအစုအဝေးကိုငါသနား၏။အကြောင်းမူကားသူတို့သည်ယခုဆိုလျှင်ငါနှင့်အတူသုံးရက်တိုင်တိုင်ရှိနေခဲ့ကြပြီ။သူတို့၌စားစရာလည်းမရှိကြချေ။-၃။သူတို့ကိုဆာလောင်လျက်အိမ်သို့ငါပြန်လွှတ်လျှင်သူတို့သည် လမ်းခရီး၌အားပြတ်၍လဲကြလိမ့်မည်။သူတို့ထဲမှအချို့သည် ဝေးလံသောခရီးမှလာခဲ့ကြ၏ဟုမိန့်တော်မူ၏။၄။တပည့်တော်တို့ကလည်းဤတောအရပ်၌ဤသူတို့ကိုပေါင်မုန့်နှင့်မည်ကဲ့သို့အလုံအလောက်ကျွေးနိုင်ပါမည်နည်းဟုကိုယ်တော်အား လျှောက်ထားကြလေ၏။၅။ထိုအခါကိုယ်တော်ကသင်တို့၌ပေါင်မုန့်မည်မျှရှိသနည်းဟုမေးတော်မူလျှင်သူတို့က ခုနစ်လုံးရှိပါသည်ဟုဖြေကြ၏။၆။ထိုအခါကိုယ်တော်သည်လူအစုအဝေးတို့ကိုမြေပေါ်၌ထိုင်ကြရန်အမိန့်ပေးတော်မူပြီးနောက်ပေါင်မုန့်ခုနစ်လုံးကိုယူ၍ကျေးဇူးတော်ကိုချီးမွမ်းလျက် ၎င်းတို့ကိုဖဲ့တော်မူ၏။ထို့နောက်၎င်းတို့ကိုလူတို့၏ရှေ့တွင်တည်ခင်းစေခြင်းငှာတပည့်တော်တို့အားပေးတော်မူ၏။တပည့်တော်တို့သည်လည်း ပေါင်မုန့်များကိုလူအစုအဝေးရှေ့တွင် တည်ခင်းကျွေးမွေးကြ၏။၇။သူတို့၌ငါးအနည်းငယ်ရှိသဖြင့်ထိုငါးတို့ကိုလည်းကောင်းချီးပေး၍လူတို့၏ရှေ့၌တည်ခင်းရန်အမိန့်ရှိတော်မူ၏။၈။ထိုသူတို့စား၍၀ကြပြီးမှ တပည့်တော်တို့သည်ကြွင်းကျန်သောအကျိုးအပဲ့များကိုကောက်ယူစုသိမ်းရာခုနစ်တောင်းအပြည့်ရကြလေ၏။၉။စားကြသောသူတို့သည်ကားလေးထောင်ခန့်ရှိသတည်း။၁၀။ထို့နောက်ကိုယ်တော်သည်လူအစုအဝေးကိုပြန်လွှတ်ပြီးချက်ချင်းပင်တပည့်တော်တို့နှင့်အတူလှေပေါ်သို့တက်၍ဒါမာနုသနယ်သို့ကြွတော်မူ၏။"မြတ်သောပါရမီသုံးပါးဖြစ်သည့်ယုံကြည်ခြင်း၊ မျော်လင့်ခြင်း၊ချစ်လေးမြတ်ခြင်းတို့သည်ယုံကြည်သူများဖြစ်ကြသော ကျွန်ုပ်တို့အတွက်အခြေခံလိုအပ်သောအရာများဖြစ်ပါသည်။မျော်လင့်ခြင်းဖြင့်ရှင်သန်သောအသက်တာသည် မနက်ဖြန်၏နေ့ရက်တာများကိုအလှတရားများနှင့်ခံစားအသက်ဝင်စေပါသည်။လောကီပစ္စည်းဉစ္စာဆင်းရဲချို့တဲ့ခြင်းထက်သာ၍ဆိုးသည့်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပျက်စီးယိုယွင်ခြင်းနှင့် ခက်ခဲကြမ်းတမ်းကြပ်တည်းခြင်းများသည်ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့ထံတွင်တစ်နည်းနည်းတစ်ဖုံဖုံဖြင့်အုပ်စိုးနေရာယူလျက်ရှိရာစိတ်ပျက်ချောက်ချားစရာရှင်သန်ခြင်းနေ့ရက်များတွင်မနက်ဖြန်အတွက်စိုးရွံ့ထိတ်လန့်လျက်ရှင်သန်နေရပါသည်။ကျွန်ုပ်တို့မည်သူ့ကိုအားကိုးရမည်နည်း။ကျွန်ုပ်တို့အနားတွင်မည်သူရပ်တည်ပေးပါမည်နည်း။သနားကြင်နာခြင်း၊ဖေးမကူညီခြင်းများဖြင့်တစ်နေ့အိမ်ပြန်ရမည်ဟူသော မျော်လင့်ခြင်းဖြင့်သာနေ့ရက်တာများကိုကုန်ဆုံးနေကြရပါသည်။အိမ်မပြန်နိုင်တော့သည့်သူများ၊အကောင်းအတိုင်းပြန်မဖြစ်နိုင်သောသူများ၊လူမစုံတော့သည့်မိသားစုများတို့ဖြင့်ခါးသီးဖွယ်ကောင်းလှသည့်ဤအချိန်အခါတွင်ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့သောနှလုံးသားနှင့်ခံစားနေရပါမည်နည်း။ယနေ့ကြားနာရသောအသက်ပေးသည့်နှုတ်တော်ထွက်စကားတွင်ဆာမွတ်တောင့်တလှသည့်ဘုရားရှင်၏ချစ်မေတ္တာနှင့်ခရစ်တော်သခင်၏နှုတ်တော်ထွက်စကားများကို ကြားနာရရန်အတွက်သုံးရက်တိုင်သည်အထိအနားတွင်ရှိနေကြသော လူအစုအဝေးကိုသနားတော်မူသည့်အကြောင်းနှင့်ကိုယ်တော်ရှင်သည်သူတို့၏ဝိညာဉ်တောင့်တမျော်လင့်ခြင်းကိုဖြည့်ဆည်းပေးသည်သာမကကာယဆာမွတ်ခြင်းအတွက်လည်း ဝလင်စွာကျွေးမွေးတော်မူသည့်အကြောင်းနှုတ်မြွက်ထားပါသည်။
အသက်အန္တာရာယ်များကြောင့်အိမ်ကိုစွန့်လျက်တောထဲတွင်လမ်းပျောက်ကာမျော်လင့်ခြင်းမဲ့နေသောကျွန်ုပ်တို့ကိုကိုယ်တော်ရှင်ကြည့်၍သနားတော်မူမည်ဖြစ်သည်။ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကျွန်ုပ်တို့ကိုပေးသနားတော်မူခြင်းဖြစ်ပေသည်။ကျွန်ုပ်တို့တွင်ရှိသော ပေါင်မုန့်များကိုယ်စီထုတ်၍ရက်ရောစွာပေးစေရန်ကိုယ်တော်ရှင်တောင်းခံနေပါသည်။"အိုသခင်ကျွန်ုပ်တို့တောင့်တဆာမွတ်လှသည့်နိုင်ငံတော်သစ်ကို ပေးသနားတော်မူပါ။"
 for web4.jpg)
 for web3a.jpg)
