 for web4.jpg)
 for web3a.jpg)
2022-08-12 10:26:36
13 th August, 2022
ပထမကျမ်း- ယေဇကျေလအနာဂတ်တိကျမ်း ၁၈း ၁-၁၀, ၁၃ခ,၃၀-၃၂
ဧဝံဂေလိကျမ်း ရှင်မာတေးဦး ၁၉း၁၃-၁၅
Bro.John Ai Thet Shwe Oo, O.P
Posted by Sr. Sabina Win,ISR
ထောက်ရှုချက်
ကျွန်တော့်အမေပြောလေ့ရှိတာက“ငါ့ဘဝကိုငယ်ရွယ်သန်စွမ်းတဲ့ဘဝနဲ့ဘဲတစ်သက်လုံးနေသွားချင်တယ်။ဒါမှ အလုပ်လည်းလုပ်နိုင်မယ်။ငါ့သားသမီးတွေကိုကျွေးမွေးပြုစုနိုင်မယ်။ခုတော့အသက်အရွယ်လည်းရလာသလို ကျန်းမာရေးလည်းချို့ယွင်းနေပြီ။”ဆိုပြီပြောလေ့ရှိပါတယ်။ဒါကအမေ့မေတ္တာပါ။အမေလိုချင်တာကလူငယ်ဘဝပါ။ ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်ကတော့အပူပင်ကင်းတဲ့ကလေးဘဝကိုပြန်လိုချင်မိတယ်။ပြေးဆော့ကစားလိုက်၊မိုးသီးကြွေရင်မိုးသီးကောက်လိုက်၊ဗိုက်ဆာရင်တော့ထမင်းအိုးပြန်နှိုက်လိုက်နဲ့ပျော်စရာကလေးဘဝပါ။အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လာတဲ့အခါမှာသိလာတာကမိဘများဟာမိသားစုစားဝတ်နေရေးအတွက်ခက်ခဲပင်ပန်းကြီးစွာနဲ့ကြိုးစားရှာဖွေနေကြရတယ်ဆိုတာပါပဲ။အဲဒီတော့မိဘမေတ္တာကိုပိုမိုသိလာသလိုကလေးဘဝဟာတန်ဖိုးရှိတဲ့အခွင့်ထူးခံလူတန်းစားဆိုပြီးနားလည်လာတယ်။
ဒါပေမဲ့ဒီလိုအကြပ်အတည်းကာလမှာသိန်းနဲ့ချီတဲ့ပြည်သူတွေအိုးအိမ်စွန့်ခွာနေရတယ်။လူပေါင်း၁၄.၄သန်းသော မြန်မာပြည်ကလေးများဟာအယောက်တစ်ရာမှာငါးယောက်လောက်ကအသက်ဘေးအန္တရာယ်ရှိပြီးအကူအညီ လိုအပ်နေတယ်လို့မီဒီယာမှာကျွန်တော်ဖတ်ဖူးပါတယ်။ဆိုတော့ယနေ့ကလေးတွေကကျွန်တော့်ကလေးဘဝလိုမျိုး ပြေးဆော့ကစားရမည့်အရွယ်မှာဗုံး၊သေနတ်ကျည်ဆံတွေကြားအသက်လုပြီးပြေးလွှားနေကြရတယ်။တစ်ချို့သော ကလေးတွေကအသက်ဆုံးရှုံးလိုက်ရတယ်။သူတို့ရဲ့မိဘညီအစ်ကိုတွေကိုဆုံးရှုံးရတယ်။အများစုတော့အဓ္ဓမပြုခံရတယ်။ဒီတော့ကယ်သူမဲ့ဘဝရောက်နေတဲ့ကလေးတွေလောကမှာတစ်ပုံကြီး။ဝမ်နည်းဖို့သိပ်ကောင်းတာပဲ။၂၁ရာစုမှာသိတတ်အရွယ်ကလေးတွေကတော့သူတို့ကိုယ်တိုင်မျက်ဝါးထင်ထင်ကြုံတွေ့နေရတော့သူတို့ရဲ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာအကြောက်တရားနဲ့နာကြည်းမှုတွေကတော့ထင်ကျန်နေမှာပါ။ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တုန်းကလိုမျိုးခုခေတ်ကလေးတွေမိုးသီးကြွေရင်တောင်မိုးသီးတွေကိုကောက်ရဲတော့မှာမဟုတ်ဘူး။
ဒီနေ့ဧဝံဂေလိကျမ်းထဲမှာသခင်ယေဇူးက“ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်ဟာဒီလိုအပြစ်ကင်းတဲ့ကလေးတွေနေထိုင်ရာနေရာဖြစ်တယ်။”ဆိုပြီးဟောကြားခဲ့ပါတယ်။ဟုတ်ပါတယ်။ကလေးတွေဆိုတာဖြူစင်တယ်။ရိုးသားတယ်။အပြစ်ကင်းကြတယ်။ရိုးသားဖြူစင်တဲ့လူတစ်ယောက်ကိုကျွန်တော်တို့က“အပြစ်ကင်းလိုက်တာ။ကလေးကျနေတာပဲ။”ဆိုပြီးပြောတတ်ကြတယ်။အဲဒီတော့ကျွန်တော်တို့ဘဝမှာကလေးတစ်ယောက်လိုတကယ်ရိုးသားနေပြီလားဆိုတာကျွန်တော်တို့ကိုကျွန်တော်တို့ပြန်မေးကြည့်ဖို့လိုပါတယ်။ကျွန်တော်တို့ရဲ့နေ့စဉ်ဘဝကိုပြန်လည်စမ်းစစ်ကြည့်ကြရအောင်။ကျွန်တော်တို့ရဲ့အပြောအဆို၊အကျင့်အကြံ၊အလုပ်အကိုင်များဟာရိုးသားဖြူစင်ဖို့လိုတယ်။ လူသားနဲ့အပြစ်ရယ်ကအမြဲဒွန်တွဲနေမှာပဲ။ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်တို့ကဘုရားသခင်အပေါ်ရိုးသားမှုရှိရင်ကျွန်တော်တို့ကအပြစ်ပြုစရာအကြောင်းမရှိဘူး။စိန့်ဩဂုတ်စတင်းက“အရင်ဦးဆုံးဘုရားကိုချစ်ပါ။ပြီးမှသင်ကြိုက်တာလုပ်ပါ။”ဆိုပြီးမိန့်ကြားဖူးပါတယ်။ဘုရားကိုချစ်မှတော့ကိုယ်တော်မကြိုက်တာဘယ်လုပ်တော့မှာလဲ။ဟုတ်တယ်မလား။ဘုရားသခင်ကိုဆန့်ကျင်တဲ့အရာဟူသမျှဟာအပြစ်ဖြစ်တယ်။အဓမ္မအမှုကိုစွန့်ပြီးအကျင့်ပြောင်းလဲဖို့ဘုရားသခင်ကျွန်တော်တို့ကိုအလိုရှိတယ်။ဒုစရိုက်မှာကျင်လည်နေရင်ကျွန်တော်တို့ရဲ့သွေးသားဆန္ဒအတွက်တခဏတာပျော်ရွှင်မှုရပေမဲ့ကျွန်တော်တို့ရဲ့မနော၊ကျွန်တော်တို့ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်ဟာသေနေတာနဲ့အတူတူပဲ။ဘယ်တော့မှစစ်မှန်တဲ့ပျော်ရွှင်မှုကိုမရနိုင်ဘူး။
စစ်မှန်တဲ့ပျော်ရွှင်မှုကိုပေးစွမ်းနိုင်သူကကျွန်တော်တို့ရဲ့တစ်ဆူတည်းသောဘုရားသခင်ပါ။ဘုရားနဲ့နီးစပ်ရင်ကျွန်တော်တို့ကကောင်းကင်နိုင်ငံရောက်နေတာနဲ့သိပ်မကွာဘူး။ဒါကြောင့်ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဘဝမှာကလေးတစ်ယောက်လိုအမှန်တရားကိုမြတ်နိုးပြီးရိုးရှင်းတဲ့ခရစ်ယာန်အသက်တာကိုတည်ဆောက်ကြပါစို့။ဒုက္ခအတိရောက်နေတဲ့လေးသူငယ်များအတွက်လည်းဝိုင်းဝန်းကူညီဆုတောင်းပေးကြပါစို့။
